دانشنامه تاریخی
ویژگی‌های زبانی اروگوئه ترکیبی منحصر به فرد از تأثیرات فرهنگی و تاریخی مختلف هستند. زبان رسمی این کشور اسپانیایی است، اما در اروگوئه دیالکت‌ها، لهجه‌ها و ویژگی‌های زبانی زیادی وجود دارد که تاریخ غنی این منطقه را منعکس می‌کند. علاوه بر اسپانیایی، در اروگوئه می‌توان نشانه‌هایی از تأثیر زبان‌های ایتالیایی، پرتغالی و حتی زبان‌های بومی را شنید.
زبان اسپانیایی زبان اصلی ارتباطی در اروگوئه است و گسترش آن به استعماری شدن این منطقه توسط اسپانیا در قرن شانزدهم مرتبط است. اما اسپانیایی اروگوئه‌ای از زبان اسپانیایی استاندارد که در اسپانیا استفاده می‌شود، متمایز است و ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارد. تأثیر کشورهای همسایه مانند آرژانتین و برزیل و همچنین ویژگی‌های فرهنگی منطقه، منجر به شکل‌گیری سبک زبانی خاصی شده است.
یکی از ویژگی‌های بارز اسپانیایی اروگوئه‌ای استفاده از تعجبات و واژه‌هایی است که مختص منطقه ریو دلا پلاتا هستند. به عنوان مثال، واژه‌هایی مانند "چِ" (خطاب به دیگران، معادل "دوست") و "بولودو" (عبارت جارجونی که در گفتار محاوره‌ای استفاده می‌شود) برای اروگوئه‌ای‌ها رایج شده‌اند.
تلفظ در اروگوئه تفاوت‌های زیادی با سایر کشورهای اسپانیایی‌زبان دارد. یکی از ویژگی‌های خاص این است که به پدیده‌ای به نام "یه‌ایسمو" اشاره دارد. این بدان معناست که صداهایی که در زبان اسپانیایی استاندارد به صورت "ll" (دو برابر "ل") و "y" تلفظ می‌شوند، در یک صدای واحد ادغام می‌شوند که شبیه به "ژ" یا "ش" است. به عنوان مثال، واژه "لاما" (آتش یا لاما) به صورت "ژاما" یا "شاما" تلفظ می‌شود.
همچنین تأکید بر برخی حروف صدادار مشخص، به گفتار اروگوئه‌ای‌ها ملودیک خاصی می‌دهد. لهجه اروگوئه‌ای به عنوان لهجه‌ای ملایم‌تر و آرام‌تر نسبت به لهجه‌های سایر مناطق آمریکای لاتین شناخته می‌شود، که آن را به راحتی قابل شناسایی می‌کند.
زبان ایتالیایی تأثیر قابل توجهی بر اسپانیایی اروگوئه‌ای داشته است، به ویژه در گفتار محاوره‌ای. این تأثیر ناشی از امواج مهاجرت ایتالیایی‌ها در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است. بسیاری از واژه‌ها و عبارات ایتالیایی به گفتار روزمره اروگوئه‌ای‌ها ادغام شده‌اند و لایه‌ای واژگانی منحصر به فرد ایجاد کرده‌اند.
به عنوان مثال، واژه‌های "بانکار" (تحمل کردن یا حمایت کردن) و "فییقا" (تنبلی) ریشه‌های ایتالیایی دارند. علاوه بر این، لهجه ایتالیایی گاهی در تن و ریتم گفتار اروگوئه‌ای‌ها، به ویژه در شهرهای بزرگ، مانند مونته ویدئو مشاهده می‌شود.
در مناطق مرزی اروگوئه با برزیل پدیده‌ای به نام "پورتونیول" رایج است - زبانی مختلط که عناصر اسپانیایی و پرتغالی را ترکیب می‌کند. این زبان نتیجه تعامل طولانی بین جوامع اسپانیایی‌زبان و پرتغالی‌زبان است.
پورتونیول به طور فعال در زندگی روزمره ساکنان این مناطق مرزی، مانند ریورا و آرتیگاس استفاده می‌شود. این زبان همچنین نمونه‌ای مهم از چگونگی سازگاری و تکامل زبان‌ها تحت تأثیر تعامل فرهنگی است. با این حال، پورتونیول همچنان پدیده‌ای گفتاری است و به ندرت در مستندات رسمی استفاده می‌شود.
قبل از استعمار اروگوئه، بومی‌هایی از قبیل چریوا و گوارانی در این منطقه زندگی می‌کردند که به زبان‌های خود صحبت می‌کردند. اگرچه اکثر این زبان‌ها در نتیجه استعمار و همگرا شدن ناپدید شدند، اما نشانه‌هایی از آن‌ها در نام‌گذاری مکان‌ها، نام‌های رودخانه‌ها و دیگر اشیای جغرافیایی باقی مانده است.
برای نمونه، واژه‌هایی مانند "اروگوئه" (به معنای "رودخانه پرنده‌های رنگی" از زبان گوارانی) و "پارانا" (به معنای "رودخانه بزرگ") ریشه‌های بومی دارند. این نام‌ها یادآوری از میراث فرهنگی غنی منطقه هستند.
در قرن بیست و یکم زبان اسپانیایی در اروگوئه زیر تأثیر جهانی شدن، فناوری و تغییرات اجتماعی به تکامل خود ادامه می‌دهد. جوانان به طور فعال از واژگان جدید و انگلیسی‌سازی‌ها مرتبط با عصر دیجیتال استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، واژه‌هایی مانند "لایک کردن" و "گوگل کردن" به بخشی از واژگان روزمره تبدیل شده‌اند.
علاوه بر این، به دلیل مهاجرت و تبادل فرهنگی، واژه‌ها و عبارات زبان‌های دیگر در اسپانیایی اروگوئه‌ای ظهور می‌کنند، که آن را حتی متنوع‌تر و پویاتر می‌سازد.
ویژگی‌های زبانی اروگوئه بازتابی از تاریخ غنی و تنوع فرهنگی آن هستند. اسپانیایی اروگوئه‌ای با لهجه‌های منحصر به فرد، وام‌گیری‌ها و دیالکت‌ها، پدیده‌ای منحصربه‌فرد است که کشور را از سایر کشورهای اسپانیایی‌زبان متمایز می‌کند. این ویژگی‌ها هویت اروگوئه‌ای‌ها و توانایی آن‌ها در سازگاری و حفظ میراث فرهنگی‌شان در دنیای در حال تغییر را به وضوح نشان می‌دهد.